Dag 7: Oppdal - Sunndalsøra, 72 km, 320 hms (plus per bus n Alvundfjorden)

Zei ik gisteren: so we stick to the original plan? Uh, nou, niet dus. We hadden het gisteravond met gastvrouw May over onze route en ze zei dat het eenvoudig was om met de bus door de tunnel bij Sunndalsøra te gaan. Geen gedoe dus zoals we veronderstelden. We waren om en hebben dus besloten om wat eerder af te wijken van de route Oslo - Trondheim. Doordat we in een b&b hadden overnacht, boekten we wat tijdwinst doordat we de kampeerspullen niet hoefden in te pakken. Dachten we, maar May liet ons niet zomaar gaan zonder al haar levenswijsheden met ons gedeeld te hebben. Heel gezellig maar we wilden toch verder met onze trip.

Niet dat we er vandaag veel zin aan hadden. De hele dag was miezerige regen voorspeld en die voorspellingen kwamen uit. De regenjassen die tot tevredenheid van Kees nu in de buurt van een aantrekkelijk uurtarief kwamen en de  overschoenen bleven aan. Af en toe was het droog, maar het bleef somber en troosteloos. We kunnen dus weinig vertellen over het prachtige landschap dat achter dat dikke wolkendek verscholen lag. Ja, tijdens een break bij een soort educatiecentrum zagen we opnamen van hoe de omgeving eruit zag bij zonnig weer. Dat hebben we dan gemist, maar ja, je kunt niet alles hebben.

We zetten we onze reis door de miezer voort over autoweg 70 tussen hoge bergen (denken we) en een brede kolkende rivier. Ik voel me een beetje in niemandsland. Herkent iemand dit? Aan het begin van de vakantie ben je druk bezig uit te schakelen - duurt bij mij een dag of 2-3 en aan het einde, ook zo’n 2-3 dagen vooraf, ben je alweer bezig met de terugreis. En daar tussenin voel je je blanco. Beetje nadenken over van alles: kids, familie, toekomstplannen en door de omgeving werd ik ook niet bepaald afgeleid. Best relaxed. De weg schoot ook redelijk op. Net als gisteren meer dalen dan klimmen en we waren rond 15.15 in Sunndalsøra. Niet echt een gezellig plaatsje, veel industrie rond een kleine haven bij de eerste fjord die we zullen zien deze trip. Even wat gegeten en boodschappen gedaan en daarna wachten op de bus die om 18.15 uur vertrok.

Als gisteren al gezegd: het is verboden om door de tunnel van 7,2 km te fietsen. Er hangen camera’s en als er dan een fietser gedetecteerd wordt, wordt aan beide kanten de tunnel gesloten en wordt je er door de politie uit gehaald. Leek mij wel lachen, maar we wagen het er maar niet op. Past qua gedrag ook meer bij pubers dan bij een bijna 50-jarige.

Wel een beetje jammer ergens dat we de bus moesten pakken en het voelde ook een beetje als fraude. Dat gevoel werd nog eens bevestigd door een man in de bus waarvan we op afstand al konden ruiken dat ie wat te diep in het glaasje had gekeken. “You are by bike?” doelend op onze fietskleding “and you are taking the buss?” grijnsde hij. Toen we antwoordden dat we met de fiets de tunnel niet in mochten, haalde hij z’n schouders op: “That’s life.” Inderdaad, hij had gelijk: hoe belangrijk is dat ? Een goede reden om na de tunnel gewoon lekker te blijven zitten en die 10 km door de regen niet te doen. We overnachten in een hytte pal aan de fjord bij een meer, lekker warm en droog and life is good.