Dag 6: Dalgardsgrende - Oppdal, 71 km, 510 hms

Vond ik het twee dagen geleden koud, afgelopen nacht was het nog kouder. Het kwik daalde naar 3 graden en dat was verrekte koud. We besloten gisteravond daarom maar niet voor de tent te gaan zitten maar binnen in het gezamenlijke keukentje op de camping te verposen. Niet gezellig ingericht, maar wel functioneel droog en warm. Omdat we van diverse kanten hoorden dat de Trollstigen een absolute aanrader was, hebben we de routekaart van Noorwegen maar eens op tafel gelegd om te kijken of die ergens in onze plannen in zou passen. Het zou betekenen dat we onze geplande route zouden moeten inkorten via Sunndalsøra. Dat had gekund ware het niet dat je dan via een tunnel moet waar je met de fiets niet door mag. Het alternatief is een andere tunnel waar je met de fiets ook niet door mag. In kilometers omfietsen hebben we geen zin. En een ander alternatief is met de bus door de tunnels, maar dat wordt ook zo’n gedoe en we zijn niet op vakantie om gedoe te hebben. So we stick to the initial plan en stapten in deze frisse ochtend weer op de fiets gewapend met mouwtjes, kniestukken en een windjasje tegen de kou. 

Tot nu toe troffen we het met de wegen. Vanaf Oslo tot Lillehammer hadden we uitsluitend fietspad, de Peer Gynt vegen was een autoluwe gravelweg en daarna reden we tot vandaag op redelijk rustige autowegen. Na ca 17 km vandaag werden we via de drukke E6 geleid, 50 kilometer lang de weg delen met vrachtverkeer en de vele personenauto’s, campers en caravans. Op sommige momenten best link wanneer ze rakelings langs je heen scheurden of dat ze te veel op andermans weghelft kwamen waardoor ze de tegenligger in gevaar brachten. Tot overmaat van ramp begon het ook nog eens een tijdlang te regenen. Hadden we gelukkig niet voor niets een paar weken geleden bij 40 graden bij de Decathlon regenjassen gepast. Ze hebben de test van waterdicht, comfort en pasvorm ruimschoots doorstaan. Vaak heb je bij regenjassen dat je er van binnen natter wordt dan van buiten, maar ook dat hadden ze niet en ademden prima. Dat zijn er natuurlijk vele meer maar dan praat je wel over een andere prijscategorie. We waren  dus erg in onze nopjes met onze jassen vandaag. Na een uurtje mochten ze uit omdat het zonnetje zich weer liet zien. “Dat was dan 2x €69 per uur,” verzuchtte Kees. Je zou bijna denken dat hij hoopt dat het nog eens een tijd gaat regenen .... 😉

Maar we lieten ons niet van de wijs brengen door het weer want dat liet ook weer vandaag de omgeving niet toe. Wéér andere uitzichten en wéér prachtig. We werden omgeven door grillige rotspartijen. De natuur was hier ongerepter en ruwer. Om de zoveel tijd werden we verrast door een waterval die zijn uitweg vond in de kolkende rivier met kraakhelder water dat met ons mee meanderde langs die drukke E6. Gelukkig daalden we meer dan dat we klommen, dus het schoot lekker op. De drukte hield zo’n 5 km voor Oppdal op waar we weer een fietspad konden nemen. In Opdall wat boodschappen gedaan en wat gegeten en vervolgens op zoek naar een slaapplek. Nu staat wildkamperen nog steeds op m’n wensenlijstje maar met deze temperaturen en kans op neerslag stellen we dat maar uit tot het wat aangenamer wordt. We besloten nu maar eens een ‘hütte’ te gaan zoeken. Een alleraardigst schattig hutje langs de weg bleek bezet, maar de vrouw des huizes bleek ook een b&b ter beschikking te hebben. 

En daar zitten we nu. Ik achter m’n tablet met een wijntje voor de blog in haar keuken. Kees achter de pannen en gezellig keuvelend met de praatgrage aardige gastvrouw May die het overigens fantastisch vond dat ik Astrid heette want zo heet haar moeder ook. Ze merkte en passant nog op dat het gisteravond nog flink gesneeuwd had aan de andere kant van de berg. Dus zo heel raar was het niet dat we het zo koud hadden gehad vannacht. 

We zitten nu met totaal 441 km zo’n beetje op de helft van het aantal kilometers. Als we tijd over hebben doen we misschien nog een stukje van de Trollstigen. Ach, we zien het wel.